Etappe 6: Westerlo - Zichem -24 maart 2024

Na het ontwaken checkten we de buienradar; het zag er naar uit dat het aantal buien vandaag beperkt zou blijven. En hopelijk zal de zon ook eens tevoorschijn komen.

We  vertrokken rond kwart voor negen (na het lekkere ontbijt) naar het punt waar we gisteren geëindigd waren. De eerste bui was juist gestopt. Vandaag probeer ik de hele tocht te stappen met mijn loopschoenen  (en mijn bergschoenen in mijn rugzak) om mijn voeten wat te ontlasten.
We stapten lange tijd door de Hertbergbossen. Bart vond deze bossen niet zo mooi omdat er teveel naaldbomen stonden, maar op de plaats waar er mos op het padje begon te groeien veranderde hij wat van mening.

We zochten naar een liedje van de dag, maar het voorstel van Bart van Toto in Afrika, leek me niet de aangepaste keuze voor vandaag. 
Juist voorbij Blauberg, waar Willem Elsschot als kleine jongen op vakantie kwam bij zijn tante en nonkel, liepen we het prachtige natuurgebied Averbode Bos en Heide in. Dit is een totaal ander landschap dan enkele kilometertjes geleden.

We wandelen via modderpaadjes. Met mijn loopschoenen vroeg het wat meer behendigheid dan met mijn bergschoenen om geen natte voeten te krijgen. De ondergrond was hier ook wat zachter zodat ik minder last kreeg van mijn pijnlijke voet en hierdoor nog meer kon genieten.

We hoorden af en toe schoten en vroegen ons af of dit jagers waren of de paters die schietgebedjes deden.

Het was echt prachtig hier met afwisseling van bossen, vennen, heide en zandgronden.

Na enkele kilometertjes kwam de abdij van Averbode in het zicht. Het domein is heel netjes onderhouden en goed gerestaureerd. De eucharistieviering werd bijgewoond door veel mensen. 

We wandelden verder, lieten de provincie Antwerpen achter ons en kwamen in de provincie Vlaams-Brabant. De zon kwam tevoorschijn en dat was zalig.

In de Demerbroeken genoten we opnieuw van de mooie natuur. Van oudsher is dit een groot moerassig gebied.

We aanschouwen via een uitkijkpunt het weidse uitzicht.

Na al onze drassige wandelingen kom ik tot de vaststelling dat er heel veel water is in Vlaanderenland.

We vervolgden onze weg en keken al uit naar het het lunchplaats zorgvuldig uitgekozen door grote smurf van dienst.

We weken een halve kilometer af van ons pad en kwamen aan onze voorziene eetgelegenheid. Dit bleek toch wel volzet zeker … Grote smurf was duidelijk ontgoocheld over zijn organisatiekwaliteiten. Gelukkig zijn we nog in een oefenfase en al doende leren we bij dat reserveren soms nuttig kan zijn.
We vervolgden onze weg zonder middageten en kozen voor een alternatieve route die wat minder drassig maar wel wat langer was. 
In Testelt lopen we op de brug over de Demer met veel en snelstromend water. 
 

We vervolgden onze weg via het jaagpad naast de Demer.

“Kijk, de kerk van Zichem” zei Bart. “Ja, ik zichem”  We hoopten nog een bakker te vinden voor een broodje als middagmaal.  Maar we hebben ons noodrantsoen met nootjes en droge koekjes moeten aanspreken op het perron. 
 

Een prachtige dag was dit weer!